Marquez, Aira Joan E. Marka
Science Hulyo 24 2011
Anino
Sa pagmulat ng mata / iyong maaalala,/
Di na mapipigilan / pag-agos ng ‘yong luha,/
Sapagkat lahat-lahat / ay di na mabubura,/
Ang sugat na mayroon / aninong nagkasala.//
Aninong nababalot / nitong dilim at lungkot,/
Sa iyong makikita / ikaw ay matatakot,/
Sa iyong maririnig / ika’y mangingilabot,/
Tuluyang mawawala / pag-asang kakarampot.//
Ang mga magulang mo /ay may magandang plano,/
Ikaw ay pagtapusin / sa pagkokolehiyo,/
Nang ika’y magkaroon / ng magandang trabaho,/
Pagdatingng panaho’y / tuluyang umaseso.//
Ngunit lahat ng ito’y / di pinahalagahan,/
Ikaw ay nagpabaya / sa iyong pag-aaral,/
Nagkaro’n ng barkad / at mga kaibigan,/
Na nagturo sa iyo /ng mga kasamaan.//
Ngayo’y karga-karga mo / bunga ng lahat ng ‘to,/
Wala kang magagawa / kundi tanggapin ito,/
Sayang ang edukasyong / pinagkaloob sa ‘yo,/
Itong magandang buhay / na sana’y nakamit mo.//
Ang makulay na mundo’y / iyong tinalikuran,/
Ang magagandang aral / iyong kinalimutan,/
Naglakad sa daanang / walang patutunguhan,/
Ang iyong magulang /labis mo nang sinaktan.//
Sa kurtina ng gabi / dilim ang naghahari,/
Uupo sa ‘sang tabi / tahimik na hihikbi,/
Dahil itong aninong / puno ng pagsisi,/
Magnanais ituwid / naging pagkakamali.//
Aninong buong buo / sa likod ng liwanag,/
Walang nang magagawa / tunay na walang takas,/
Tanikalang sa iyo / ay di na matitinag,/
Ngunit lahat gagawin /upang ito’y lumuwag.//
Titibayan ang loob /at siya’y muling tatayo,/
Lahat ng kanyang takot / ay muling maglalaho,/
Matindi man ang dilim / siya’y di papatalo,/
Muli n’yang haharapin / itong tunay na mundo.//
Sa pagsikat ng araw / pag-asa’y makakamtan,/
Itong isipang tangan / kanya muling bubuksan,/
Lahat ng naransan / ang s’yang magiging ilaw,/
Upang ang kagandahan /kanya muling mamasdan.//
No comments:
Post a Comment